ماهی های آزاد در تنگ

ماهی: اومدم کتابخونه ی یونی، دختره ی عوضی سرشو گرفته تو هوا، از ته حلق سرفه های خلطی میکنه، بعد بیحال سرشو میذاره رو میز. ماجرا به اینجا هم ختم نمیشه! نه دستمال همراهشه نه ماسک، کل مدت دماغشو با دستش پاک میکنه و میماله اینور اونور!

خاک تو سر دانشگاهی که تو دانشجوشی. خاک تو سر مملکتی که تو تحصیل کرده شی! نسلت نابود بشه انشالله. 

ماهی: من چون مامانم، آدم وسواسیه ، هم وسواس های رفتاری و فکری، و هم وسواس در تمیزی، از وقتی یادم میاد، شوینده های آنچنانی برای نظافت منزل استفاده میکرده، و خلاصه که همین مساله هم باعث شده هم من، هم خواهرم، آلرژی های بدی گرفتیم. در صورتیکه از بچگی نداشتیم. چند بار بهش تذکر دادم که اینقدر ه کش نزن داخل خونه چند روز بود که چشمم التهاب داشت در انبار رو باز کردم، (انبار تو اتاقمه و مدام باز و بسته میشه) ، دیدم بوی ه کش شدید میده

- چرا ناراحتی؟ گرفته ای؟ + چیزی نیست. م ماهی: ، فقط یه بهانه ست، برای آبروداری کل زندگی بهت فشار آورده، هی از خودت کندی و به بقیه زدی، به روی خودت نیاوردی و تحمل کردی. حالا یکی دو هفته اون هورمونا بهت نشون میدن واقعیت غم انگیز زندگیتو. واقعا اگه سندروم قاعدگی بدی رو تجربه میکنی، شرایط و اطرافیانت رو عوض کن نیست که مشکله، زندگیته که داره پدرتو در میاره از پسرا که دلیل ناراحتیشونو میپرسن، چی جواب میدن نمیدونم

ماهی: نگاهش میکردم که چطور همیشه، اینقدر راحت از خودش میگذره، و فقط غم بقیه رو میخوره همه ی عمرش رو پای نگرانی دیگران میگذرونه و برای خودش، اهمیت قایل نیست. اون روز، واضح دیدم، که من هم، مثل همون آدمم. و هرگز نمیفهمیدم، که بابا! خودمم نیاز دارم خودمو درک کنم. من تو موقعیت ضعیف تر بودم، با اینحال، داشتم از کسی که از وجودم میکند، مراقبت میکردم. ازم پرسید: " ماهی؟ میتونی از خودت مراقبت کنی؟" آه.

ماهی: امروز رفتم بیرون، بخاطر آلرژیم که عود کرده. تو این هاگیر واگیر کرونایی که کلی تلفات داریم و تجهیزات نداریم، جلو چشم من، طرف خلطشو ریخت تو پیاده رو، دقیق جلوی پام!!! از کرونا نیست که ما میمیریم. از بی فرهنگیه!! اینجا رشت شهر کرونا زده. + همه دنبال تقویت سیستم ایمنی بدنشونن، من بدبخت رفتم کورتون زدم واسه خاطر آلرژیم که سیستم ایمنیمو ضعیف کنم. الهی. مصصصصصصصصصصصبتو شکر (بهروز وثوقی چی میگفت؟) نه پرتقال میتونم یخورم تازه، نه لیمو.